Vrijdag 20 maart: Episch Centrum - V

Met: Ab Baars, H.C. ten Berge, Hans Kloos en Florence Tonk

Een dichtregel heeft een cadans, soms een melodie. En als de laatste woorden van een gedicht zijn voorgedragen blijft er in de stilte soms korte tijd iets naklinken. Of misschien enkel in het hoofd van de luisteraar.
Klarinetspeler en saxofonist Ab Baars is gevraagd om muziek te maken die uitgaat van die melodie en cadans, om zijn improvisaties aan te laten sluiten op dat wat nog naklinkt. Een aantal van tevoren uitgekozen gedichten zal meerdere malen worden voorgelezen: eenmaal in een voordracht met andere gedichten, en een keer als gedicht in een heel andere, muzikale omgeving.

Ab Baars verstaat de kunst zijn instrument te laten klinken als een schrille kreet in de nacht net zo goed als dat hij in staat is een warm, wiegend traag gamelanachtige geluid tevoorschijn te toveren. Maar bovenal is Ab Baars improvisator en jazzmuzikant (Ab Baars Trio, Duo Baars Henneman, ICP Orkest).
H.C. ten Berge is dichter, prozaschrijver, vertaler, oprichter van het tijdschrift Raster en winnaar van o.a. de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooftprijs. In beschouwingen over zijn werk kom je al snel woorden tegen als 'montagetechniek', 'collages' en 'extratekstuele verwijzingen' die doen vermoeden dat men alleen gewapend met de bereidheid een grondige studie te maken aan zijn werk moet beginnen. Maar pak Hollandse Sermoenen nu eens van de plank. In deze bundel uit 2008 wordt de lezer vanaf de uitroep op de eerste regel meegesleurd door een ritmische, heldere, krachtige stroom van woorden die zeer rijk aan beelden is.
Hans Kloos is dichter en vertaler en volgens eigen zeggen (in reactie op de stelling dat hij onhollandse poëzie zou schrijven) zo Nederlands als een goeie kroket. Kloos kan uit zijn gedichten verschillende stemmen laten opklinken, levensechte stemmen. Hij kan de bijzonderheid in alledaagse taferelen herkennen en isoleren, en deze met gedachten, afwegingen en filmische beelden combineren, op zo’n manier dat er een ruimte en licht rondom het beschrevene ontstaat. Hij is bovendien de eerste officiële stadsdeeldichter ter wereld.
Florence Tonk debuteerde in 2006 met de goed ontvangen bundel Anders komen de wolven. Hierin worden vragen gesteld, die door de gehanteerde spreektaal haast naïef overkomen, maar door de aard van de observaties en oorspronkelijke gedachtegang ontstaan scherpe, sterke beelden van kwetsbaarheid en vergankelijkheid. In Anders komen de wolven toont Tonk kracht en muzikaliteit.

Aanvang: 20.30 uur, zaal open: 20.00 uur.

Reserveren kan door hier te klikken