Vrijdag 26 februari: Vers van het Mes XVII

Met: Joost Baars, Wouter Steyaert en Maud Vanhauwaert
Muziek: Les Croissants Terribles

Voor de zeventiende keer presenteert Perdu onder de noemer Vers van het Mes een aantal nog niet gedebuteerde dichters uit Nederland en Vlaanderen. Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemende dichters krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels een voordracht en door het presenteren van een Kleine Poëtica, waarin ze zich uitspreken over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien.
Maud Vanhauwaert (1984) volgde de opleidingen Woordkunst en Taal- en Letterkunde en werkt nu aan haar master Meertalige Professionele Communicatie. Ze maakt theatervoorstellingen, onder andere bij De Tijd, is freelancer bij Jeugd en Poëzie, en heeft een kanariepiet die luistert naar de naam Giraf. Haar debuutbundel verschijnt bij Querido.
Wouter Steyaert (Gent, 1982) publiceert poëzie in verschillende tijdschriften (bijv. Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Knack en Ballustrada). Zijn gedichten werden meermaals bekroond, onder andere met de Basiel de Craeneprijs en de Literaire Prijs van de stad Harelbeke. In 2007 won hij de HC-trofee schrijfwedstrijd.
Joost Baars (1975) is literair programmeur en werkt tot 1 maart als coördinator bij Stichting Perdu. Hij is één van de initiatiefnemers van de podcast VersSpreken, en maakte met Thomas Möhlmann de bloemlezing 30 + 30: zestig gedichten uit binnen- en buitenland. Voor deRecensent.nl schrijft hij voornamelijk over film. Zijn gedichten verschenen in ondermeer Revolver en blue-turns-grey en in april van dit jaar in Liegend Konijn.
Croissant Terribles is een potten- en pannenorkestje uit Amsterdam waarvan - zo staat op hun myspace - iedereen lid kan worden. De vaste kern wordt echter gevormd door Niels de Groot en Ernst van den Hemel, die lekker gruizige, maar daarom niet minder vakkundig in elkaar gezette liederen maken. Denk Waits, denk Manuel. Maar dan anders.

Aanvang: 20.30; deur open: 20.00
Reserven kan via het webformulier op de site van Perdu, de korte route daarnaartoe loopt via deze gevaarlijke valkuil

19 februari 2010: Wilde kinderen - een verboden experiment

Met: Gie van den Berghe, David Sneek, e.a.

Het is wel het verboden experiment genoemd: wat gebeurt er met een kind dat zonder enige vorm van sociaal contact opgroeid? Leert het spreken? Kan het denken? Heeft het een ziel? Is het kortom mogelijk om een mens te zijn, zonder met mensen om te gaan?
Het is een proefopstelling die te wreed is om daadwerkelijk uit voeren. Maar in de loop van de geschiedenis zijn er vele kinderen geweest die toch in zulke omstandigheden opgegroeid zijn. Van Victor van Aveyron tot de zusjes Elisabeth, Katharina en Viktoria die van 2000 tot 2005 in het huis van hun moeder in het Oostenrijkse Linz opgesloten zaten. Het zijn stuk voor stuk kinderen die, wanneer ze ontdekt worden, niet alleen ons medeleven en onze afschuw opwekken, maar ook onze fascinatie. Zijn het mensen zoals wij? Kunnen ze dat ooit nog worden? En ook: wat kunnen we leren van deze kinderen?
Ook in fictionele verhalen denken we na over een opvoeding buiten de maatschappij, en wel vanaf het allereerste kleitablet tot op het witte doek. Enkidu, de man uit het bos, leert Gilgamesh wat vriendschap betekent. De wolfskinderen Romulus en Remus stichten Rome. En Tarzan of the Apes is de Übermensch die ontstaat door het kind van een Engelse lord in de jungle te laten opgroeien.
Op deze avond zal moraalwetenschapper en historicus Gie van den Berghe een lezing geven over de intieme verwevenheid van de kleine verhalen van wilde kinderen met het grote verhaal van de geschiedenis van de kennis. Filmcriticus David Sneek bespreekt de fictionalisering van het wilde kind in speelfilms.


Aanvang: 20.30; zaal open: 20.00.
Reserveren kan online, door het formulier op de Perdu-website in te vullen.

Vrijdag 12 februari: Met de beoordelende blik gaat altijd iets verloren

De receptie over Plateau van Nickel van Duijvenboden

Met: Maarten Coolen, Nickel van Duijvenboden, Michaela Frühwirth, e.a.

In de recent verschenen novelle Plateau van Nickel van Duijvenboden (Amsterdam, 1981) staat de vraag hoe we onze omgeving waarnemen centraal. Twee onderzoekers bivakkeren tijdens de Koude Oorlog een jaar lang op een ijsschots. Hun wetenschappelijke blik op het Arctische landschap is tussen hen onderwerp van discussie. Gebeurtenissen op de ijsschots dwingen de onderzoekers het idee op te geven dat ze slechts transparante observanten zijn: hun persoonlijke aanwezigheid blijkt wel degelijk van belang te zijn voor de waarneming.

In Plateau komen literatuur, theorie over de waarneming, kunstkritiek en een visie op wetenschap samen. Perdu vroeg uiteenlopende sprekers uit deze vakgebieden om te reageren op de novelle.

Michaela Frühwirth is beeldend kunstenaar en was onder andere resident aan de Rijksacademie van beeldende kunsten. In haar tekeningen, die het midden houden tussen abstract en figuratief, onderzoekt ze hoe we onze omgeving waarnemen. Maarten Coolen verricht cultuurfilosofisch en wijsgerig-antropologisch onderzoek en is docent Wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Hij zal de novelle van Nickel van Duijvenboden bespreken in het licht van de filosofie van Maurice Merleau-Ponty.

Aanvang: 20.30; deur open: 20.00 Reserveren kan via het formulier op de Perdu-website, klik hier

Vrijdag 5 februari 2010: Het naakte leven

Met: René ten Bos, Katja Diefenbach en Tiers Bakker

Volgens de wet die stelt dat er geen terugkeer naar verloren omstandigheden bestaat, moeten wij zonder spijt of hoop ons voorbereiden op het zoeken naar een nieuwe figuur van het menselijke, naar een gezicht dat wij nog niet kunnen zien, maar waarvan een voorgevoel ons onverwacht doet opschrikken in onze verlorenheid en in onze dromen, in ons onderbewustzijn en in ons waken.

De wereld van de moderne, zo stelt Giorgio Agamben, is er een waarin het menselijk leven als ethisch project ten einde komt, wellicht reeds ten einde is. Niet langer verschijnt ons het leven in zijn eerste en meest wezenlijke zin als het goede of het juiste leven, als het geheel van de daden waar ik mens voor was. Onze wereld is er een waar niet de erkenning van mijn daden mij maken tot wat ik ben, maar de kale herkenning van mijn eigenschappen door het instrumentarium van biopolitiek, van identiteitskaart tot bodyscan. Het menselijk leven, ontdaan van zijn rol als drager van betekenis, is gereduceerd tot niets dan een zuiver meetbaar, registreerbaar biologisch gegeven – het naakte leven.
Bij Perdu onderzoeken drie sprekers via de lens van Agambens naakte leven de staat van de menselijke conditie in tijden van biopolitiek. René ten Bos (Radboud Universiteit, Nijmegen) zal spreken over wat de mens als naakt leven nog onderscheid van het dier. Katja Diefenbach (Jan van Eyck Academie, Maastricht) geeft inzicht in de verbinding tussen het naakte leven en de mechanismen van inclusie en exclusie die onze politieke wereld sturen. Tiers Bakker (HTV de IJsberg) zal ten slotte reflecteren over de rol van de naaktheid van de mens in de hedendaagse beeldende kunst.

Aanvang: 20.30; deur open: 20.00.
Reserven kan via de link op de Perdu-website. Klik hier, vul het formulier en verheug u op vrijdagavond.